ایرج طهماسب

هیچوقت اجازه نداده از پشت صحنه کلاه قرمزی فیلم

برداری بشه

میدونید چرا؟

گفته نمیخوام رویای بچه ها خراب بشه.....
.
.
.

"کاش رویای هیچکس خراب نمیشد "

اینجوری نوشته میشه:


خوابــیدی؟!



ولی باید اینجوری خونده یشه:


بهت احتیاج دارم ..

دستهــ ـایم را محکمتر بگیـر

من هنوز هم نمیخواهـ ـمـ

تورا...

به دستِ خاطرات بسپارمـ...

آن روز که همدیگر را یافتیم

یافتنمان هنر نبود . . . !

هنر این است که همدیگر را گم نکنیم

√برادران یوسـف وقتـی می‌خواسـتند یوسف را به چـاه بیفکنند،

یوسف لبـخندی زد.

یهودا (یکی از برادران) پرسید: چـرا خندیدی؟

اینجا که جای خـنده نیـست! یوسـف

گفت: روزی در فکر بودم چگونه کسـی می‌تواند

به من اظهار دشـمنی کند با اینکه

برادران نیرومندی دارم! اینک خداوند همین برادران را بر من مسلط کرد،

تا بدانم که

نباید به هیچ بنده ای تکیه کرد...

سکوتـــــــ پشت گوشی تلفن سنگین ترین سکوتهاستـــــــ

نه از دستـــــــــــ ها کاری ساخته است ؛

نه از چشــــم ها...  

امروز براین باورم که تو خسته تر از آن بودی

که بفهمی معنای دوست داشتنم را.!!

از من که گذشت..


اما...


هرجا که هستی "خسته نباشی".. . .

آخـریــــــــن بـهانـہ ام بــراے زندگــــے

چــراغـــــــے بـود

کـہ در چـشـــم هاے تــــــو خامــوش شـد

فکرم را پر کرده

فکر اینکه

چطور به تو فکر نکنم 

هرکس از نظر عاطفی نیروی بیشتری می گذارد، بیشتر درد می کشد

طبیعی است که بیشتر هم جیغ بزند!


عباس معروفی

 

من هنوز ندیدم، کسی رفتن بلد باشد و بماند!

( سیروس جمالی)

خیالت

مثل چرت صبحگاهی ست !

همه اش با خودم میگویم ...

فقط پنج دقیقه دیگر ! 

اگر یک روز از زندگی من

باقی مانده باشد،

از هر جای دنیا

چمدان کوچکم را می‌بندم

راه می‌افتم

ایستگاه به ایستگاه

مرز به مرز،

پیدایت می‌کنم،

کنارت می‌نشینم،

روی سینه‌ات به خواب می‌روم.



"فخری برزنده"

بعضــے اشڪـہـا هستــטּــב بــے בلیـــل ...

بــے بـہــانــہ ...

یڪــ בفعــہ اے ...

نصــــف شـــبے ...

عجیــــب آבم را آرامــــــ مےڪـטּــב ...

چشمانم را باز میکنم و تو نیستی


و این بی رحمانه ترین اتفاق هر روز من است

من و تو دوتا پرنده، تو قفس زندونی بودیم

جای پر زدن نداشتیم، ولی آسمونی بودیم

ابر و باروونو می دیدم، اما دنیامون قفس بود

چشم به دور دستا نداشتیم، همینم واسه ما بس بود

اما یک روز اونایی که ما رو باهم دوست نداشتن

تو رو پر دادنو جاتم، یه دونه آیینه گذاشتن

منه خوش باور ساده، فکر میکردم روبرومی

گاهی اشتباه میکردم، من کدومم تو کدومی

با تو زندگی میکردم، قفس تنگ و سیاهو

عشق تو از خاطرم برد، عشق پر زدن تا ماهو

اما یک روز باد وحشی، رویاهامو با خودش برد

قفس افتاد و شکستو، آینه افتاد و ترک خورد

تازه فهمیدم دروغ بود، دنیایی که ساخته بودم

دردم از اینه که عمری، خودمو نشناخته بودم

تو توو آسمونا بودی، با پرنده های آزاد

منه تن خسته رو حتی، یه دفعه یادت نیفتاد

حالا از قفس شکسته، راه آسمون شده باز

اما تو قفس نشستم، دیگه یادم رفته پرواز

آهنگ پرواز با صدای سیاوش قمیشی عزیز

حسودم،
به انگشت‌هایت
وقتی موهایت را مرتب می‌کنند
حسودم،
به چشم‌هایت
وقتی تو را در آینه می‌بینند
و حسودم،
به زنی که رد شدن از لنزهای رنگی‌اش
رنگ پیراهنت را عوض می‌کند

چه‌کار کنم؟
من زنِ روشنفکری نیستم
انسانی غارنشینم،
که قلبم هنوز در سرم می‌تپد؛
- که بادی که پنجره‌های خانه‌ام را به هم می‌کوبد،
روزی اگر موهای دیگری را پریشان کرده باشد چه؟
و بارانی که باریده و نباریده تورا یادم می‌آورد،
روزی اگر دیگری را یادت بیاورد چه؟ -

حسودم
و هی می‌ترسم از تو
از خودم
از او
می‌ترسم و هی شماره‌ات را می‌گیرم
و صدای زنی ناشناس
که شاید عطر تو از گل‌های پیراهنش می‌چکد
که شاید بوی تو از انگشتانش می‌چکد
که شاید حروف نام تو از لبانش می‌چکد
هر لحظه از دسترسم دورترت می‌کند

تو دور می‌شوی
من
فرو
می‌روم در غار تنهایی‌ام
کنار وهمِ خفاشی که این روزها
دنیایم را وارونه کرده‌ست.
 
لیلا کردبچه

بازمی‌گردی،

اما آن‌قدر دیر

- مثلن در یک زنده‌گیِ دیگر -

که پرنده‌ای شده باشم

دوباره سرگردانِ جفت خویش!

( رضا کاظمی )

سرمای پاییز و برگ ریزان ...

از سمت فرودگاه شروع میشود

زودتر برگرد جانم

بهار را ، در چمدانت برده ای


(مهران پیرستانی / پاییز 92 )