مادرم همیشه می گفت:

پاییز فصل عاشقی ست

و من،بعد از تو

از تمام پاییزها جا مانده ام ...

وقـتـی دســــــــــــت فـشردیـم و قــــــــــــــول دادیـم

فـقطـ دســـــــــــــت تـو مـــــردانـه بـود و قــــــــــــــول مـن

یک جمله....یک پند

از تــو که حـرف میــزنــم...

یـک جــــور ِ خـــــوبــی ،

حــــال ِ من ،

بــــــــد مـــی شــــــــود ....!!!

فرزند عزیزم :

آن زمان که مرا پیر و ازکار افتاده یافتی،

اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم راکثیف کردم

اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است صبور باش و درکم کن

وقتی نمیخواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نکن

وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم،با تمسخر به من ننگر

زمانی که می گویم دیگر نمی خواهم زنده بمانم و می خواهم بمیرم، عصبانی نشو ...

روزی خود می فهمی

وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند، دستانت را به من بده ...

همانگونه که تو اولین قدم هایت را در کنار من برداشتی...

 کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو، این راه را به پایان برسانم...

وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه م یاری نمیکند،فرصت بده و عصبانی نشو

وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند،دستانت را به من بده...

از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم، خسته و عصبانی نشو

یاریم کن همانگونه که من یاریت کردم

فرزند دلبندم، دوستت دارم...

هــیـچـــگـاه ..

کــســـی را ..

تحقــیر مکن ...

شـــــایـــــد ،

محـــبـوب ِ خــــدا بــــاشـــد

 

این روزها به جای

" شرافت"

از انسان ها فقط

" شر" و" آفت"

می بینی

چـند وقتیست


هــر چــه مـی گــردم


هیــچ حرفــی بهتـــــر از سکــوت پیدا نمی کنــــم ...


نگـاهـــم امــا ...


گاهــی حرف می زند


گاهــی فریــاد می کشـــد .....


و من همیشـــــه به دنبــــال کســـی می گردم


کــه بفهمــد یک نگـــاه خستـــه


چــه می خواهـد بگویـد ...

بی وفایی کن وفایت میکنند

با وفا باشی خیانت میکنند

مهربانی گر چه آیینه ی خوشیست

مهربان باشی رهایت میکنند

آنگاه که کاخ آرزو های کسی را ویران میکنی...

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش میکنی...

آنگاه که خدارامیبینی وبنده ی خدارانادیده میگیری...

آنگاه که حتی گوشت را میبندی تاصدای خرد شدن غرورش را نشنوی...

میخواهم بدانم...

آری میخواهم بدانم دستانت را به سمت کدام آسمان بلند میکنی

تا برای خوشبختی ات دعاکنی؟؟؟

پر می زند


چو پروانه ای تازه از پیله رسته


در حوالی دیدگانَ‌ت


خیالَ‌ت




ایــرج.تمجیـــدی

گراهام بل ِ عزیز

تلفنی که زنگ نمی خورد که نیازی به اختراع نداشت !!!

حوصله ات سر رفته بود ...

" چسب ِ قلب " اختراع می کردی ؛

می چسباندیم روی این ترک های قلب ِ صاحب مرده ـمان!

و غصه ی زنگ نخوردن ِ تلفنی که ...

اختراعش نکرده ای را نمی خوردیم !!

ساده بگویم گراهام بل عزیز !

حال ِ این روزهای مرا ، تو هم مقصری ...


 

گاهی وقت ها

دلت می خواهد با یکی مهربان باشی

دوستش بداری

وَ برایش چای بریزی

گاهی وقت ها


دلت می خواهد یکی را صدا کنی

بگویی سلام،

می آیی قدم بزنیم؟

گاهی وقت ها

دلت می خواهد یکی را ببینی

گاهی وقت ها...

آدم چه چیزهایِ ساده ای را

ندارد...!

چه فرقی می کند...


در سیرک یا در خانه ؟!


خنده ات که تلخ باشد،


دلت کــه خون باشد،


تو هم دلقکی..!

هر چیزی زمانی دارد ....


نفسم هم که باشی !


دیر برسی ؛


من رفته ام ... !!!

من که خدا نیستم بگم ؛ صد بار اگه توبه شکستی باز آی ... !


رفتی ،به سَــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلامت

به افتخار اونایی که وقتی‌ نگاهشون به غریبه دلربا افتاد،

سرشو انداختن پایین و گفتن:

مرا عهدیست با.....جانان

شايد برايت عجيبست اين همه آرامش ام !

خودماني بگويم ؛

به آخر که برسي ديگر فقط نگاه ميکني ...

دوست داشتن تو لیاقت نمی خواهد گلم....

اعصاب می خواهد اعصاب....

بدون تردید من لقمه ي بزرگتر از دهانت بودم!

براي همين،سعی کردی

مـ ر ا خـُ ر د کنی...!!!

شاید آرام تر میشدم....

فقط و فقط ……..

اگر میفهمیدی…..

حرفهایم به همین راحتی که می خوانی

نــــوشته نشده اند!!

دعا میکنم زیر این سقف بلند ؛

روی دامان زمین ....

هر کجا خسته شدی یا که پر غصه شدی !

دستی از غیب به دادت برسد ... !!!

تنهایی ام را کسی شریک نیست

مطمئن باش ...

دست احتیاج به سمت تو که هیچ

به من گفت برو گورِت رو گم کن …

و حالا هر روز با گریه به دنبال قبر من می گردد !!!

کاش آرام پیش خودت و زیر زبانی می گفتی :

“زبانم لال !”

در پیچ و تاب های خطوط این سرزمین

زنانی شعر شده اند

که از قافیه هایشان

صدای تازیانه به گوش می رسد


(روزبه سوهانی)

خداوندا

من چيزی نمی بينم

آينده پنهان است ولی آسوده ام

چون تو را می بينم

و

تو همه چيز را . .

به انتهای بودنم رسیده ام…

اما …

اشک نمی ریزم…

پنهان شده ام پشت لبخندی که درد میکند…

غرورم شکست، دلم هم...

اما آنچه شنیدی صدای اینها نبود!

سقف آرزوهایم بود که بر سرم آوار شد...

انتقام کار من نیست ....


رهایت میکنم !


همین برایت بس است !!!